No verão de 1014, o imperador bizantinoBasílio II iniciou a sua campanha anual contra a Bulgária. A partir da Trácia ocidental via Serres ele chegou até o vale do rio Strumeshnitsa, onde sua marcha foi interrompida por uma grossa paliçada guarnecida por um exército comandado pessoalmente pelo tsarSamuel[1]. Para distrair a atenção do inimigo, o imperador búlgaro enviou uma grande força comandada pelo general Nestoritsa para o sul para atacar a segunda maior cidade bizantina, Tessalônica[2].
Dias depois, Nestoritsa chegou até o seu alvo. Nos campos a oeste da cidade[2] ou, de acordo com outros historiadores, perto do rio de Galik[1], ele foi confrontado por um forte exército liderado pelo governador (duque) de Tessalônica, Teofilacto Botaniates e seu filho Miguel. O filho do governador atacou os búlgaros, mas acabou cercado. Numa feroz batalha, os búlgaros sofreram pesadas perdas e tiveram que recuar sob a cobertura dos arqueiros. Um segundo ataque liderado por Miguel utilizando a cavalaria bizantina resultou na derrota completa dos búlgaros, que debandaram[3]. Os bizantinos conseguiram ainda capturar muitos prisioneiros[4]. Depois de garantir que Tessalônica estava segura, Botaniates marchou para o norte e se juntou ao exército de Basílio no monte Belasitsa[5].
No final daquele verão, Botaniates e seu exército foram derrotados nas gargantas ao sul de Estrúmica e ele acabou morto em combate espetado pela lança do filho de Samuel, Gabriel Radomir[4][6]. Nestoritsa, que sobreviveu, rendeu-se a Basílio II quatro anos depois, em 1018, depois que o imperador bizantino conseguiu tomar a capital da Bulgária, Ácrida (Ohrid)[7][8].
Referências
↑ abАнгелов/Чолпанов, Българска военна история през средновековието (Х-ХV век), с. 55
↑ abНиколов, Централизъм и регионализъм в ранносредновековна България, с. 146
↑Relato da batalha segundo o historiador bizantino Miguel Attaleiates, citado em detalhes em В. Златарски, История на българската държава през средните векове, том 1, част 2, с. 732-733 (с. 693-694 na versão eletrônica da edição de 1971).
↑ abПодбрани извори за българската история, Том II: Българските държави и българите през средновековието, с. 66
Златарски, Васил, История на българската държава през средните векове, том 1, част 2, Академично издателство "Марин Дринов", София 1994, ISBN 954-430-299-9
Ангелов, Димитър, и Борис Чолпанов, Българска военна история през средновековието (Х-ХV век), Издателство на Българската академия на науките, София 1994, ISBN 954-430-200-X
Николов, Георги, Централизъм и регионализъм в ранносредновековна България (края на VІІ - началото на ХІ в.), Академично издателство "Марин Дринов", София 2005, ISBN 954-430-787-7
Пириватрич, Сърджан, Самуиловата държава. Обхват и характер, Изд. група "АГАТА-А", София 2000, ISBN 954-540-020-X
Подбрани извори за българската история, Том II: Българските държави и българите през Средновековието, Изд. "ТАНГРА ТанНакРа ИК", София 2004, ISBN 954-9942-40-6