Sistema linguístico histórico galego-português
O sistema linguístico histórico galego-português ou sistema linguístico galego-luso-brasileiro, é um diassistema formado por conjunto devariedades linguísticas derivadas do galego-português medieval.[1][2]
Variedades galego-português[editar | editar código-fonte]
- Língua galega
- Galego ocidental
- Galego central
- Galego oriental
- Galego das Astúrias
- Fala de Estremadura
- Mañego
- Valverdeiro
- Lagarteiro
- Língua portuguesa
- Português de Portugal
- Açoriano
- Alentejano
- Algarvio
- Alto-minhoto
- Sob-beirão; alto-alentejano
- Beirão
- Estremenho
- Madeirense
- Dialeto Sob Minhoto-Duriense
- Transmontano
- Português oliventino
- Português do Brasil
- Baiano
- Brasiliense
- Cuiabano
- Caipira
- Costa norte (ou cearencês)
- Carioca
- Florianopolitano (ou manezês)
- Fluminense (ou sudestino)
- Gaúcho
- Mineiro
- Nordestino
- Nortista
- Paulistano
- Recifense
- Serra amazônica (ou arco do desflorestamento)
- Sertanejo
- Sulista
- Dialetos do português uruguaio
- Angolano
- Cabo-verdiano (não confundir com o crioulo caboverdiano, língua crioula de base lexical português)
- Guineense
- Moçambicano
- Santomense
- Timorense
- Macaense
- Português de Portugal
- Língua judeu-portuguesa
Notas[editar | editar código-fonte]
- ↑ Henrique Monteagudo Variación e cambio no sistema lingüístico histórico galego-portugués, ILG.
- ↑ Henrique Monteagudo Sobre a polémica da Normativa do Galego, Grial, número 107, páxinas 293-313