Vlado Chernozemski

Vlado Chernozemski
	Vlado Chernozemski
Nome completo	Velichko Dimitrov Kerin
Nascimento	19 de outubro de 1897; Velingrad, Bulgária; (ex-Principado da Bulgária)
Morte	9 de outubro de 1934 (36 anos); Marselha, França
Ocupação	motorista, revolucionário

Vlado Chernozemski (19 de outubro de 1897 - 9 de outubro de 1934), nascido Velichko Dimitrov Kerin (em búlgaro: Величко Димитров Керин), foi um revolucionário búlgaro, que mais tarde se tornou o terrorista mais perigoso da Europa.^[1]^[2]

Vida[editar | editar código-fonte]

Também conhecido como "Vlado o Chauffeur", Chernozemski é considerado um herói na Bulgária hoje,^[3] e em seu tempo, nos círculos dissidentes croatas e na diáspora búlgara macedônia.^[4] Sua contribuição para a ideia da Macedônia Independente também lhe rendeu um status semelhante em alguns Círculos macedônios hoje,^[5] mas a historiografia oficial da Macedônia do Norte o considera um búlgaro controverso.^[6]

Chernozemski começou suas atividades revolucionárias em 1922, quando se juntou à Organização Revolucionária Interna da Macedônia (ORIM). Logo depois, ele se tornou um assassino do ORIM. Ele matou dois notáveis políticos búlgaros, o comunista Dimo Hadzhidimov e o membro da ORIM Naum Tomalevski. Nas duas vezes foi condenado à morte, mas escapou de sua primeira prisão e foi libertado da segunda. Após sua libertação em 1932, tornou-se instrutor da Ustaše. Ele treinou um grupo de três Ustaše para assassinar Alexandre da Iugoslávia, mas acabou matando o próprio Alexandre em 9 de outubro de 1934 em Marselha. Ele foi então espancado pela polícia francesa e espectadores, e morreu no mesmo dia. O ministro das Relações Exteriores da França, Louis Barthou, também foi morto por uma bala perdida disparada pela polícia francesa durante a briga após o ataque.^[7]

Por assassinar o rei Alexandre I, Chernozemski foi postumamente declarado o terrorista mais perigoso da Europa.^[8]^[9]

Galeria[editar | editar código-fonte]

Chernozemski em uniforme Ustaše em 1934.
Pistola semiautomática usada por Chernozemski para assassinar Alexandre da Iugoslávia.
Tatuagem de Chernozemski, representando a abreviatura do ORIM em búlgaro.
Membros do capítulo ORIM "Vlado G. Chernozemsky" em Windsor, Ontario, 1936

Referências

↑ According to an article by the last leader of the IMRO, Ivan Mihailov, published in the Macedonian Tribune newspaper in 1971 under the headline: "A necessary clarification. What was Vlado Chernozemski's nationality", the following is stated: Chernozemski remains a symbol of lasting friendship between the Croatian people and the Bulgarians, but in no case he is a symbol of any Macedonian nation, such as Chernozemski had never met anywhere in Macedonia, although he had been there for a long time as a guerrilla ... We need to point out that both, under the Ottoman regime and in the Great war against Serbia (1912-1915), as well as between the two world wars, not some imagined Macedonians, but only Bulgarians, fought against the Serbian rule in Macedonia. According to Mihailov, anyone who claims he was not a Bulgarian insults his memory. — Иван Михайлов, "Едно необходимо уточнение (Какъв е по народност Владо Черноземски)", Indianapolis, USA, 1971г. Библиотека и Издателство "Струмски.
↑
* Istoricheski pregled, Books 1-6, Bŭlgarsko istorichesko druzhestvo, Institut za istoria (Bŭlgarska akademia na naukite), 1987, str. 49.
- Велинград - online, публикувано на 12 октомври 2010 г. В памет на Владо Черноземски.
- Атентатът в Марсилия, Владо Черноземски. Живот,отдаден на Македония, Митре Стаменов, (Издание на ВМРО-СМД, София, 1993)
- Request of the Yugoslav government under article 11, paragraph 2, of the Covenant: Communication from the Hungarian government, Hungary - Yugoslavia, League of Nations, Tibor Eckhardt, Publisher League of Nations, 1934, p. 8.
- Stefan Troebst,"Historical Politics and Historical “Masterpieces” in Macedonia before and after 1991 Arquivado em 2004-01-10 no Wayback Machine", New Balkan Politics, Issue 6, 2003: "... the suicide-assassin from VMRO, Vlado Cernozemski, who, on orders from Mihajlov and his ethno-national VMRO, which was defined as Bulgarian, killed the Yugoslav king Alexander I Karadzordzevic and the French Minister of Foreign Affairs Louis Bareau in Marseilles in 1934."
- The national question in Yugoslavia: origins, history, politics, Cornell Paperbacks: Slavic studies, history, political science, Ivo Banac, Cornell University Press, 1988, ISBN 0-8014-9493-1, p. 326.
- Crown of thorns, Author Stéphane Groueff, Publisher Madison Books, 1987, p. 224.
- Balkan Firebrand - The Autobiography of a Rebel Soldier and Statesman, Todorov Kosta, READ BOOKS, 2007, ISBN 1-4067-5375-0, p. 267.
- Violette Nozière: a story of murder in 1930s Paris, Author Sarah C. Maza, Publisher University of California Press, 2011, ISBN 0-520-26070-8, p. 230.
- Shadows on the Mountain: The Allies, the Resistance, and the Rivalries That Doomed WWII Yugoslavia, Marcia Kurapovna, John Wiley and Sons, 2009, ISBN 0-470-08456-1, p. 157.
- Yugoslavia's ethnic nightmare: the inside story of Europe's unfolding ordeal, Jasminka Udovički, James Ridgeway, Lawrence Hill Books, 1995, ISBN 1-55652-215-0, p. 34.
- Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996, Nationalisms Across the Globe, Author Chris Kostov, Publisher Peter Lang, 2010 , SBN 3034301960, p.139.
- Burn this house: the making and unmaking of Yugoslavia, Jasminka Udovički, James Ridgeway, Duke University Press, 2000, ISBN 0-8223-2590-X, p. 35.
↑ Izvestia na Natsionalnia istoricheski muzeĭ, Tomove 16–19, Natsionalen istoricheski muzeĭ, Izdatelstvo Nauka i izkustvo, 2006, str. 129.
↑ Crown of Thorns: The Reign of King Boris III of Bulgaria, 1918-1943, Stephane Groueff, Rowman & Littlefield, 1998, ISBN 1568331142, p. 224.
↑ В деня на годишнината град Битоля осъмна с разлепени плакати в памет на героя. Плакатите са подписани от Македонски Радикален Фронт „Сариса“ и според тях целта им е да разбудят най-накрая патриотичният дух на македонците. For more see: Владо Черноземски беше почетен в Битоля. Корени, 11.10.2010.
↑ Владимир Георгиев-Черноземски или вистинското име Величко Димитров-Керин (с.Каменица, Велинградско, Бугарија, 19 октомври 1897г.), учесник во македонското револуционерно движење, по националност Бугарин; во 1922година се вклучил во редовите на ВМРО и бил четник кај војводите Иван Јанев-Брло и Панчо Михајлов; во времето на Иван Михајлов извршил голем број на атентати врз македонски дејци, а во 1932 година бил испратен од страна на ВМРО во логорот "Јанка Пуста" во Унгарија, како инструктор на хрватските усташи. For more see: Виолета Ачкоска и Никола Жежов, "Предавствата и атентатите во македонската историја". Издателство Макавеј, Скопје, 2003, стр. 221.
↑ de Launay, Jacques (1974). Les grandes controverses de l'histoire contemporaine 1914-1945. [S.l.]: Edito-Service Histoire Secrete de Notre Temps. p. 568
↑ Гаджев, Иван (2003). История на българската емиграция в Северна Америка: поглед отвърте (em búlgaro). [S.l.]: Илия Т. Гаджев. p. 259
↑ България 20-ти век (em búlgaro). [S.l.]: Илия Т. Гаджев. 2000. p. 1127

Ligações externas[editar | editar código-fonte]

O Commons possui uma categoria com imagens e outros ficheiros sobre Vlado Chernozemski

[1] According to an article by the last leader of the IMRO, Ivan Mihailov, published in the Macedonian Tribune newspaper in 1971 under the headline: "A necessary clarification. What was Vlado Chernozemski's nationality", the following is stated: Chernozemski remains a symbol of lasting friendship between the Croatian people and the Bulgarians, but in no case he is a symbol of any Macedonian nation, such as Chernozemski had never met anywhere in Macedonia, although he had been there for a long time as a guerrilla ... We need to point out that both, under the Ottoman regime and in the Great war against Serbia (1912-1915), as well as between the two world wars, not some imagined Macedonians, but only Bulgarians, fought against the Serbian rule in Macedonia. According to Mihailov, anyone who claims he was not a Bulgarian insults his memory. — Иван Михайлов, "Едно необходимо уточнение (Какъв е по народност Владо Черноземски)", Indianapolis, USA, 1971г. Библиотека и Издателство "Струмски.

[2] * Istoricheski pregled, Books 1-6, Bŭlgarsko istorichesko druzhestvo, Institut za istoria (Bŭlgarska akademia na naukite), 1987, str. 49.
Велинград - online, публикувано на 12 октомври 2010 г. В памет на Владо Черноземски.

Атентатът в Марсилия, Владо Черноземски. Живот,отдаден на Македония, Митре Стаменов, (Издание на ВМРО-СМД, София, 1993)

Request of the Yugoslav government under article 11, paragraph 2, of the Covenant: Communication from the Hungarian government, Hungary - Yugoslavia, League of Nations, Tibor Eckhardt, Publisher League of Nations, 1934, p. 8.

Stefan Troebst,"Historical Politics and Historical “Masterpieces” in Macedonia before and after 1991 Arquivado em 2004-01-10 no Wayback Machine", New Balkan Politics, Issue 6, 2003: "... the suicide-assassin from VMRO, Vlado Cernozemski, who, on orders from Mihajlov and his ethno-national VMRO, which was defined as Bulgarian, killed the Yugoslav king Alexander I Karadzordzevic and the French Minister of Foreign Affairs Louis Bareau in Marseilles in 1934."

The national question in Yugoslavia: origins, history, politics, Cornell Paperbacks: Slavic studies, history, political science, Ivo Banac, Cornell University Press, 1988, ISBN 0-8014-9493-1, p. 326.

Crown of thorns, Author Stéphane Groueff, Publisher Madison Books, 1987, p. 224.

Balkan Firebrand - The Autobiography of a Rebel Soldier and Statesman, Todorov Kosta, READ BOOKS, 2007, ISBN 1-4067-5375-0, p. 267.

Violette Nozière: a story of murder in 1930s Paris, Author Sarah C. Maza, Publisher University of California Press, 2011, ISBN 0-520-26070-8, p. 230.

Shadows on the Mountain: The Allies, the Resistance, and the Rivalries That Doomed WWII Yugoslavia, Marcia Kurapovna, John Wiley and Sons, 2009, ISBN 0-470-08456-1, p. 157.

Yugoslavia's ethnic nightmare: the inside story of Europe's unfolding ordeal, Jasminka Udovički, James Ridgeway, Lawrence Hill Books, 1995, ISBN 1-55652-215-0, p. 34.

Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996, Nationalisms Across the Globe, Author Chris Kostov, Publisher Peter Lang, 2010 , SBN 3034301960, p.139.

Burn this house: the making and unmaking of Yugoslavia, Jasminka Udovički, James Ridgeway, Duke University Press, 2000, ISBN 0-8223-2590-X, p. 35.

[3] Велинград - online, публикувано на 12 октомври 2010 г. В памет на Владо Черноземски.

[4] Атентатът в Марсилия, Владо Черноземски. Живот,отдаден на Македония, Митре Стаменов, (Издание на ВМРО-СМД, София, 1993)

[5] Request of the Yugoslav government under article 11, paragraph 2, of the Covenant: Communication from the Hungarian government, Hungary - Yugoslavia, League of Nations, Tibor Eckhardt, Publisher League of Nations, 1934, p. 8.

[6] Stefan Troebst,"Historical Politics and Historical “Masterpieces” in Macedonia before and after 1991 Arquivado em 2004-01-10 no Wayback Machine", New Balkan Politics, Issue 6, 2003: "... the suicide-assassin from VMRO, Vlado Cernozemski, who, on orders from Mihajlov and his ethno-national VMRO, which was defined as Bulgarian, killed the Yugoslav king Alexander I Karadzordzevic and the French Minister of Foreign Affairs Louis Bareau in Marseilles in 1934."

[7] The national question in Yugoslavia: origins, history, politics, Cornell Paperbacks: Slavic studies, history, political science, Ivo Banac, Cornell University Press, 1988, ISBN 0-8014-9493-1, p. 326.

[8] Crown of thorns, Author Stéphane Groueff, Publisher Madison Books, 1987, p. 224.

[9] Balkan Firebrand - The Autobiography of a Rebel Soldier and Statesman, Todorov Kosta, READ BOOKS, 2007, ISBN 1-4067-5375-0, p. 267.

[10] Violette Nozière: a story of murder in 1930s Paris, Author Sarah C. Maza, Publisher University of California Press, 2011, ISBN 0-520-26070-8, p. 230.

[11] Shadows on the Mountain: The Allies, the Resistance, and the Rivalries That Doomed WWII Yugoslavia, Marcia Kurapovna, John Wiley and Sons, 2009, ISBN 0-470-08456-1, p. 157.

[12] Yugoslavia's ethnic nightmare: the inside story of Europe's unfolding ordeal, Jasminka Udovički, James Ridgeway, Lawrence Hill Books, 1995, ISBN 1-55652-215-0, p. 34.

[13] Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996, Nationalisms Across the Globe, Author Chris Kostov, Publisher Peter Lang, 2010 , SBN 3034301960, p.139.

[14] Burn this house: the making and unmaking of Yugoslavia, Jasminka Udovički, James Ridgeway, Duke University Press, 2000, ISBN 0-8223-2590-X, p. 35.

[3] Izvestia na Natsionalnia istoricheski muzeĭ, Tomove 16–19, Natsionalen istoricheski muzeĭ, Izdatelstvo Nauka i izkustvo, 2006, str. 129.

[4] Crown of Thorns: The Reign of King Boris III of Bulgaria, 1918-1943, Stephane Groueff, Rowman & Littlefield, 1998, ISBN 1568331142, p. 224.

[5] В деня на годишнината град Битоля осъмна с разлепени плакати в памет на героя. Плакатите са подписани от Македонски Радикален Фронт „Сариса“ и според тях целта им е да разбудят най-накрая патриотичният дух на македонците. For more see: Владо Черноземски беше почетен в Битоля. Корени, 11.10.2010.

[6] Владимир Георгиев-Черноземски или вистинското име Величко Димитров-Керин (с.Каменица, Велинградско, Бугарија, 19 октомври 1897г.), учесник во македонското револуционерно движење, по националност Бугарин; во 1922година се вклучил во редовите на ВМРО и бил четник кај војводите Иван Јанев-Брло и Панчо Михајлов; во времето на Иван Михајлов извршил голем број на атентати врз македонски дејци, а во 1932 година бил испратен од страна на ВМРО во логорот "Јанка Пуста" во Унгарија, како инструктор на хрватските усташи. For more see: Виолета Ачкоска и Никола Жежов, "Предавствата и атентатите во македонската историја". Издателство Макавеј, Скопје, 2003, стр. 221.

[delaunay-7] Launay, Jacques (1974). Les grandes controverses de l'histoire contemporaine 1914-1945. [S.l.]: Edito-Service Histoire Secrete de Notre Temps. p. 568

[8] Гаджев, Иван (2003). История на българската емиграция в Северна Америка: поглед отвърте (em búlgaro). [S.l.]: Илия Т. Гаджев. p. 259

[9] България 20-ти век (em búlgaro). [S.l.]: Илия Т. Гаджев. 2000. p. 1127

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]