Theophan Prokopovich
Theophan Prokopovich | |
---|---|
Metropolita e Arcebispo de Moscou | |
Um retrato póstumo de meados do século XVIII | |
Igreja |
Igreja Ortodoxa Russa |
Atividade Eclesiástica | |
Predecessor | Stefan Yavorsky |
Sucessor | Joseph Volchansky |
Mandato | 1722–1736 |
Ordenação e nomeação | |
Dados pessoais | |
Nascimento | Kiev, Hetmanato, Czarado da Rússia 18 de junho de 1681 |
Morte | São Petersburgo, Império Russo 19 de setembro de 1736 (55 anos) |
Portal:Igreja Ortodoxa Projeto Cristianismo | |
Feofan/Theophan Prokopovich (em russo: Феофан Прокопович; 18 de junho [O.S. 8 de junho] de 1681[1] – 19 de setembro [O.S. 8 de setembro] de 1736)[2] foi um teólogo imperial ortodoxo russo [3], escritor, poeta, matemático e filósofo de origem Malorossiya. Foi Reitor da Academia Mohileana em Kiev (atual Kiev, Ucrânia) e Arcebispo de Novgorod. Ele elaborou e implementou a reforma da Igreja Ortodoxa Russa de Pedro, o Grande. Prokopovich escreveu muitos versos religiosos e alguns dos sermões mais duradouros na língua russa.
Biografia
[editar | editar código-fonte]Infância e educação
[editar | editar código-fonte]Feofan (nascido Eleazar ou Elisei) Prokopovich nasceu em Kiev, Hetmanato Cossaco, um estado vassalo sob o czarismo da Rússia. Seu pai, Tsereysky, era lojista de Smolensk. [4] Após a morte de seus pais, Eleazar foi adotado por seu tio materno, Feofan Prokopovich. [5] Feofan Prokopovich foi abade do Mosteiro da Epifania da Irmandade de Kiev, professor e reitor da Academia Mohileana. [6]
O tio de Prokopovich o enviou ao mosteiro para estudar na escola primária. [7] Após a formatura, tornou-se aluno da Academia Mohileana.
Em 1698, após se formar na Academia Mohileana, Eleazar continuou seus estudos no Volodymyr Uniate Collegium. Ele viveu no mosteiro Basiliano e foi tonsurado como monge Uniata sob o nome de Elisha ou Elisey. [8] O bispo uniata de Volodymyr, Zalensky, percebeu as habilidades extraordinárias do jovem monge e contribuiu para sua transferência para a Academia Católica de Santo Atanásio, em Roma, que foi criada por teólogos para difundir o catolicismo entre os adeptos ortodoxos orientais.
Em Roma, teve acesso à Biblioteca do Vaticano. [9] Além da teologia, Prokopovich também estudou as obras dos antigos filósofos latinos e gregos, historiadores, atrações da antiga e da nova Roma, e os princípios da fé católica e do Papa. Ao longo de seus estudos, conheceu as obras de Tommaso Campanella, Galileu Galilei, Giordano Bruno e Nicolau Copérnico.
Em 28 de outubro de 1701, Prokopovich deixou Roma sem concluir o curso completo na academia. [10] Passou pela França, Suíça e Alemanha, antes de estudar em Halle. Lá ele conheceu as ideias da Reforma Protestante.
Retorno a Rússia
[editar | editar código-fonte]Regressou à Ucrânia (então parte do Czarado da Rússia) em 1704, primeiro para Pochayiv Lavra, depois para Kiev, onde renunciou à união católica bem como à sua penitência e tonsura com os monges ortodoxos, tomando o nome de Feofan no em memória de seu tio.
A partir de 1705, Prokopovich ensinou retórica, poética e filosofia no Kiev-Mogila Collegium. Ele também escreveu a tragicomédia "Vladimir"(«Влади́мир»), dedicando-a ao Hetman Ivan Mazepa. [11] Ao mesmo tempo, ele escreveu os sermões teológicos e filosóficos que foram vistos pelos governadores-gerais de Kiev, Dmitry Golitsyn e Alexander Menshikov.
Em 1711, Prokopovich proferiu um sermão por ocasião do aniversário da Batalha de Poltava. O czar da Rússia, Pedro I, ficou impressionado com a eloquência deste sermão, [12] e ao retornar a Kiev, Feofan Prokopovich foi nomeado reitor da Academia Kiev-Mogila [13] e professor de teologia. [14] Ao mesmo tempo, ele também se tornou abade do Mosteiro da Epifania da Irmandade de Kiev. Ele reformou inteiramente o ensino de teologia ali, substituindo o método histórico dos teólogos alemães pelo sistema escolástico ortodoxo. [12]
Em 1716, foi para São Petersburgo. [15] A partir daí, Prokopovich passou seu tempo explicando do púlpito o novo sistema escolar e justificando suas inovações mais controversas. Apesar da oposição do clero russo, que considerava a "Luz de Kiev" um intruso e semi-herege, ele tornou-se inestimável para o poder civil. Ele foi promovido a bispo de Pskov em 1718 e arcebispo de Novgorod em 1725. [16] Ele morreu em São Petersburgo. [Nota 1]
Como autor do regulamento espiritual para a reforma da Igreja Ortodoxa Russa, Teófano é considerado o criador do departamento espiritual que substituiu o patriarcado, mais conhecido pelo seu nome posterior de Santo Sínodo Governante, do qual foi nomeado vice-presidente. . Inimigo impiedoso de superstições de qualquer tipo, Prokopovich continuou a ser um reformador mesmo após a morte de Pedro, o Grande. Ele simplificou a pregação russa, introduzindo temas populares e um estilo simples nos púlpitos ortodoxos. [17]
Notas
- ↑ Ele serviu como vigário do anterior arcebispo de Novgorod desde o início do século XVIII. Ver Pavel Tikhomirov, ''Kafedra Novgorodskikh Sviatitelei'' (Novgorod, 1895–1899).
Referências
- ↑ Пыляев, Михаил Иванович (1996). Забытое прошлое окрестностей Петербурга: издание с дополнениями М.И. Пыляева, научным комментарием, полным именным указателем, аннотированными иллюстрациями (em russo). [S.l.]: Лениздат. ISBN 978-5-289-01736-9. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ Petrov, Lev Aleksandrovich (1974). Общественно-политическая и философская мысль России первой половины XVIII века: lekt︠s︡ii po spet︠s︡kursu "Istorii︠a︡ russkoĭ filosofii" (em russo). [S.l.]: Иркутский государственный университет им. А.А. Жданова. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ Este artigo incorpora texto (em inglês) da Encyclopædia Britannica (11.ª edição), publicação em domínio público.
- ↑ Theophan Prokopovich (Great Russian Encyclopaedia)
- ↑ «До 340-ї річниці від дня народження видатного українського церковного і громадського діяча Феофана Прокоповича». cdiak.archives.gov.ua. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ «Феофан Прокопович – визначний діяч епохи бароко. (Видання після смерті архієпископа з фондів відділу бібліотечних зібрань та історичних колекцій НБУВ) | Національна бібліотека України імені В. І. Вернадського». www.nbuv.gov.ua. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ «Прокопович Феофан: Біографія на УкрЛібі». www.ukrlib.com.ua. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ Kostomarov, Nikolaĭ Ivanovich (1997). Русская история в жизнеописаниях ее главнейших деятелей: в четырех томах (em russo). [S.l.]: Terra. ISBN 978-5-300-01215-1. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ Санников, И. А. «Риторическое начало в творчестве Феофана Прокоповича (на примере трагедокомедии «Владимир» и «Слова на погребение Петра Великого»)» (PDF). elar.urfu.ru. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ «Феофан Прокопович как просветитель и человек» (PDF). herzenlib.ru. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ «Prokopovych, Teofan». www.encyclopediaofukraine.com. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ a b Este artigo incorpora texto (em inglês) da Encyclopædia Britannica (11.ª edição), publicação em domínio público.
- ↑ «UKRAINIAN EDUCATIONAL BAROQUE MAN: THEOPHAN PROKOPOVICH AND EDUCATION» (PDF). pedagogicaljournal.lugniv.edu.ua. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ Graham, Hugh F. (Jun 1956). «Theophan Prokopovich and the Ecclesiastical Ordinance». Church History (em inglês). 25 (2): 127–135. ISSN 1755-2613. JSTOR 3161197. doi:10.2307/3161197. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ Перевощиков, В.М. «Материалы для Истории Российской словесности. Феофан Прокопович 1 (1822)» (PDF). kpfu.ru. Consultado em 11 Mar 2024
- ↑ Este artigo incorpora texto (em inglês) da Encyclopædia Britannica (11.ª edição), publicação em domínio público.
- ↑ Este artigo incorpora texto (em inglês) da Encyclopædia Britannica (11.ª edição), publicação em domínio público.
Fontes
[editar | editar código-fonte]- I. Chistovitch, Theofan Prokopovich and his Times (Russian; Petersburg, 1868)
- P. Morozov, Theophan Prokopovich as a Writer (Russian; Petersburg, 1880)
Ligações externas
[editar | editar código-fonte]- Funerary sermon on Peter I (em Inglês)
- Nikolay Kostomarov's article on Prokopovich (em Russo)